ابلیس
تخم هایش را در خاک دنیا کاشته بود
آدم هــُـبـوط کرد
و رویــشـان نــِـشـَـست
چیزی نگذشت که از زیر ِ قابیل
تخم ِ ابلیسی تـَـرَک خورد
و در پی اش،
شیطانها سر از تخم درآوردند
آدمها را نگاه کردند
دنبالشان راه افتادند
وَ "مـــادر"
صدایشان زدند ...
مـ نمائی مـ
همه ی ما
لکه های ِ سیاهی هستیم ؛
اگر پشت کنیم
به آفتاب ...
ـــــــــــــــ
مـ نـ مـ
تو که بیایی ،
خانه ام ،
رشد خواهند کرد
گل های ِ
پژمرده ی ِ
قالی ...
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مـ نـ مـ
ذهنم که از تو لبریز می شود؛
از چشمهایم، اشک
از دهانم، آه
و از انگشتهایم،
شعر می ریزد
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مـ نـ مـ
